Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος των επιχειρήσεων την περίοδο που διανύουμε;
Κάποιος με ευκολία θα απαντήσει τα έσοδα, το cash flow, τα οικονομικά, οι τζίροι.
Τι άλλο;
Κι όμως, αυτή η περίοδος έχει κι ένα άλλο στοίχημα: πως να κρατήσουμε τους ανθρώπους μας δεσμευμένους – engaged στον οργανισμό, τον σκοπό και τις αξίες του.
Με μεγάλη ευκολία θα μπορούσε κάποιος να αντιπαρατεθεί σε αυτό.
“Ας διασφαλίσουμε τα οικονομικά και τα υπόλοιπα τα βρίσκουμε”.
Είναι μία άποψη…Αξιόλογη…Κι όμως, η εμπειρία μας έχει διδάξει.. Το πήραμε το μάθημα;
Ας ξεκινήσουμε από τα Βασικά: τι σημαίνει να έχω στον οργανισμό μου ανθρώπους με υψηλή δέσμευση;
Σημαίνει ότι έχω ανθρώπους που κοιτάζουν εκεί που κοιτάζω, δηλαδή συμμερίζονται τους στόχους και τους σκοπούς της επιχείρησης. Σημαίνει ότι έχω ανθρώπους που είναι διατεθειμένοι να “πάνε τα πράγματα παραπέρα”, που δεν φοβούνται, που απολαμβάνουν να εργάζονται για την επιχείρηση. Που δεν χρειάζεται να τους κυνηγήσω ή να τους ελέγξω για να είναι αποτελεσματικοί, αλλά δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό όχι γιατί πρέπει, αλλά γιατί θέλουν.
Τι σημαίνει για τον εργαζόμενο να έχει υψηλή δέσμευση; Σημαίνει το πιο απλό. Να θέλει το πρωί να σηκωθεί για να πάει στην δουλειά του. Να τον απασχολεί η πορεία της εταιρείας πέρα από “τα καθήκοντά” που του έχουν αναθέσει. Να αναζητάει από μόνος/μόνη του λύσεις χωρίς να χρειάζεται να του το ζητήσει κάποιος. Να νιώθει περήφανος που εργάζεται για τον συγκεκριμένο οργανισμό. Να εμπνέεται και να νιώθει αυτοπεποίθηση.
Ας το σκεφτούμε λίγο, πότε μπορεί ένας οργανισμός να διασφαλίσει καλύτερα το οικονομικό του αποτέλεσμα; Όταν έχει ομάδες και ανθρώπους με υψηλή δέσμευση ή όταν δεν έχει; Η απάντηση αυτονόητη.
Κι όμως πόσοι οργανισμοί αποφασίζουν να επενδύσουν σε αυτό στις κρίσιμες περιστάσεις;
Υπάρχουν αυτοί που βλέπουν μπροστά, που κοιτάζουν το αύριο με την ίδια μέριμνα που φροντίζουν το σήμερα.
Όλη αυτή η κατάσταση που βιώνουμε τους τελευταίους μήνες έχει πολλά στοιχήματα, κι ένα σημαντικό αποδείχτηκε ότι ήταν ακριβώς αυτό.
Πολλοί επιχειρηματίες ή Top Managers είχαν σοβαρή ανησυχία για το κατά πόσον οι άνθρωποί τους θα εργάζονται πραγματικά από το σπίτι. Ή για να το πούμε ανοιχτά, κατά πόσον “τεμπελιάζουν” όταν δεν είναι στον χώρο εργασίας για να “επιτηρούνται”.
Άλλοι πάλι, δεν είχαν καμία τέτοια ανησυχία.
Αντίθετα, έβαλαν στόχους, συσπείρωσαν τις ομάδες, τις κράτησαν “ζωντανές”, κατανόησαν τις συνθήκες και…βγήκαν κερδισμένοι. Ξεκάθαρα.
Μία μικρή ιστορία…πραγματική.
Η εταιρία είναι μία από τις μεσαίες ελληνικές εταιρίες. Στο χώρο της είναι leader. Ας ονομάσουμε την εταιρία μας Pharco. Προ κορωνοϊού ήταν στην εξής κατάσταση: μετά από χρόνια ησυχίας είχε υποστεί σημαντικές αλλαγές, το γνωστό restructuring. Παλιοί εργαζόμενοι έφυγαν, ρόλοι διαφοροποιήθηκαν, νέοι συνάδελφοι ήρθαν. Ο κορωνοϊός βρήκε την ομάδα σε πραγματικά δύσκολη κατάσταση, σχεδόν διάλυσης. Και μάλιστα η διάλυση αυτή είχε αρχίσει να “χτυπάει” στα νούμερα, στους τζίρους. Λίγο πριν την «κρίση» ο επιχειρηματίας είχε αποφασίσει να επενδύσει ουσιαστικά στους ανθρώπους και να αναστρέψει την κατάσταση. Όμως τα γεγονότα τον πρόλαβαν…
Με το που ξεκίνησε το lockdown, όλες οι αντίστοιχες εταιρείες μπήκαν σε αναστολή. Δηλαδή αξιοποίησαν τις διατάξεις και πρακτικά σταμάτησαν να λειτουργούν.
Όλες εκτός από την εταιρεία της ιστορίας μας…
Μπροστά στην μεγάλη αυτή κρίση, ο επιχειρηματίας βρέθηκε μπροστά σε ουσιαστικά διλήμματα: να πάρει το «σίγουρο» δρόμο της αναστολής ή να εμπιστευτεί την ομάδα του; Η κατάσταση απαιτούσε θαρραλέες αποφάσεις. Και ήξερε ότι όποια απόφαση και να πάρει είχε και ρίσκο και κόστος…
Μετά από πολλές συζητήσεις εντός και εκτός, πήρε τη μεγάλη απόφαση. Να εμπιστευτεί αυτή την «πληγωμένη» ομάδα. Διαχειρίστηκε σημαντικά στοιχήματα, δεδομένου ότι η εταιρία κάθε άλλο παρά έτοιμη για τηλεργασία ήταν. Εφόσον οι πελάτες του λειτουργούσαν, θεώρησε ότι η ευκαιρία ήταν εκεί.
Το πρώτο που έκανε ήταν να απευθυνθεί στην ομάδα. Οργάνωσε μία τηλεδιάσκεψη (για πρώτη φορά) και μίλησε σε όλους για την απόφασή του. Και όχι μόνο αυτό… τους μίλησε για το στόχο του: «Να είμαστε εκεί για τον πελάτη μας». Φρόντισε μέσα σε 10 ημέρες όλοι να μπορούν να εργαστούν από το σπίτι, κάνοντας σημαντικές επενδύσεις. Όταν οι υπόλοιποι ανταγωνιστές σταμάτησαν τα πάντα, οι δικοί του πωλητές ήταν εκεί για να στηρίξουν τον πελάτη τους. Ηθικά, αλλά και πρακτικά. Οι παραγγελίες παραδίδονταν πιο γρήγορα, χωρίς περιορισμούς ποσοτήτων. Και ξαφνικά, ενώ ο τζίρος τις πρώτες εβδομάδες είχε μειωθεί στο 50%, άρχισε να ανεβαίνει. Κάθε εργαζόμενος μέσα στην εταιρεία (που λέει ο λόγος, γιατί όλοι από τα σπίτια τους δούλευαν) ήξερε ποιος ήταν ο στόχος. Κι αυτός δεν ήταν η επιβίωση, ούτε ο τζίρος. Ήταν να στηρίξουν το πελατολόγιο. Να αισθάνονται ότι τους έχουν δίπλα τους. Να τους στηρίζουν. Κάθε δύο εβδομάδες επαναλάβανε την τηλεδιάσκεψη με όλη την εταιρία και τους μετέφερε τα νέα και τις εξελίξεις. Επίσης, φρόντισε ώστε οι managers να είναι κοντά στους ανθρώπους τους σε καθημερινή βάση.
Και χωρίς περιττές ενέργειες, το θαύμα έγινε. Οι άνθρωποι έγιναν πραγματικοί “απόστολοι” του σκοπού αυτού. Ενθουσιάστηκαν, «πορώθηκαν» θα λέγαμε, και πέτυχαν. Περισσότερο από όσο πίστευαν.
Η δέσμευσή τους; Την αποδείκνυαν κάθε μέρα. Και πέτυχαν…
Οι δυσκολίες, αρκετές. Ίσως περισσότερες από πριν.
Όμως άλλαξαν κάποια πράγματα όπως:
- Υπήρχε ανοιχτή γραμμή με την διοίκηση
- Απόλυτος σεβασμός στην οικογενειακή ζωή
- Ξεκάθαρος σκοπός & στόχοι
- Περηφάνεια για αυτό που ήθελαν να πετύχουν
- Υποστήριξη/Εκπαίδευση* για αυτά που τους δυσκόλευαν, όπως η έλλειψη προσωπική επαφής και συνεργασία με εικονικές ομάδες, κτλ
*Οργανώθηκαν συναντήσεις ομάδων με την Διοίκηση, όπου κάθε εργαζόμενος μπορούσε να αναφέρει ιδέες και προτάσεις για το πως μπορούν να κινηθούν και έδιναν άμεση ανατροφοδότηση από την αγορά.
* Εκπαίδευση: πήραν ό,τι βοήθειες χρειάζονταν. Έκαναν σύντομες, αλλά περιεκτικές δράσεις που τους εφοδίασαν με αυτοπεποίθηση, αλλά συγχρόνως τους κράτησαν ενωμένους.
Μιλώντας με τους ανθρώπους, η δέσμευση είναι προφανής. Δεν χρειάζεται να τους ρωτήσεις. Σου λένε μόνοι τους πόσο περήφανοι νιώθουν για αυτό που κατάφεραν.
Για τον λόγο αυτό είναι σπουδαίο την περίοδο αυτή, περισσότερο από ποτέ, οι οργανισμοί να εστιάσουν στην δέσμευση των ανθρώπων τους:
- Να μοιραστούν ένα όραμα, όχι φόβο
- Να τους ενισχύσουν θετικά στο να αισθάνονται μέρος της προσπάθειας και όχι αιτία του προβλήματος
- Να τους ενισχύσουν την αυτοπεποίθηση, στηρίζοντάς τους με γνώσεις και δεξιότητες που θα τους βοηθήσουν να ανταποκριθούν στις νέες συνθήκες
- Να μην σταματάνε να επενδύουν στην ομάδα, στον άνθρωπο
Αυτός είναι ένας σπουδαίος δρόμος που χτίσει τα θεμέλια της επιχείρησης. Και τότε κανείς και τίποτα δεν θα τα γκρεμίσει.
Μαρίνα Κουναλάκη
Managing Partner
Avocado Learning Experiences